De populariteit van Macron keldert thuis, terwijl hij op het wereldtoneel het globalisme uitdraagt

De Franse president Emmanuel Macron heeft zich gepresenteerd als de internationale leider die het multilateralisme en het globalisme verdedigt tegen de toenemende krachten van het nationalisme – maar thuis wordt hij geconfronteerd met een somberder politiek perspectief en een daling van de opiniepeilingen.

De onstuimige Fransman streed in 2017 voor het presidentschap op een platform van pragmatisch centrisme, vermengd met een scheut globalisme te midden van een golf van nationalisme die door het continent trok. Zijn comfortabele overwinning op de nationalistische Marine Le Pen werd met opluchting en blijdschap begroet door degenen die bezorgd waren over de populistische golf.

Al snel werd hij geprezen als een onofficiële leider van Europa, en zelfs van de wereld. Nog in april noemde Politico hem de “nieuwe leider van de vrije wereld”. Macron leek die mantel te omarmen toen hij naar de VS kwam en een vurige toespraak hield voor het Congres waarin hij waarschuwde tegen nationalisme en opriep tot een omarming van multilateralisme en internationale samenwerking.

“We zullen het razende nationalistische extremisme de wereld die vol hoop op meer welvaart is niet laten ontsporen”, zei hij tegen het Congres.

Vorige maand was hij bij de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, waar hij weer dezelfde nationalistische krachten aanviel – wat algemeen werd gezien als een sneer naar president Trump toen hij een unilateralistische benadering kritiseerde die “een zekere wetteloosheid met zich meebrengt waarbij iedereen zijn eigen belangen nastreeft”.

Maar thuis zien de zaken er erg wankel uit. Zijn goedkeuringscijfers zijn zo laag als 29 procent. Vorige maand kreeg hij opnieuw een klap te verduren toen Gerard Collomb, de minister van Binnenlandse Zaken, ontslag nam na een aanval op de regering van Macron wegens “gebrek aan nederigheid”.

Een deel van de impopulariteit van Macron kan worden toegeschreven aan zijn reputatie als een narcist die geobsedeerd is door macht en imago. En een aantal onhandige momenten hebben dat beeld verhard, zo zei hij onlangs tegen een werkloze tuinman harder zijn best moest doen om een baan te vinden. (En in een stuk dat ik laatst klaar had liggen om te vertalen, maar wat er uiteindelijk niet van kwam, maande hij een oude vrouw die niet van haar pensioen rond kon komen dat ze niet moest klagen omdat iedereen in Frankrijk het hartstikke goed heeft. Fub)

“Minder dan 30 procent heeft volgens de meest recente peilingen een positieve mening over hem en de helft van degenen die hem afkeuren zijn zeer afkeurend”, vertelde Ezra Suleiman, hoogleraar politiek aan de universiteit van Princeton, aan Fox News. “Zij die zich van hem hebben afgekeerd, vinden hem arrogant, didactisch en niet betrokken bij hun problemen”.

Fox News >>